در پی پژوهشهای متعدد، مشخص شده که نگهداری و ارتباط با حیوانات خانگی میتواند اثرات مثبتی در بهبود سلامت درونی افراد داشته باشد. برخی از پزشکان و روانشناسان اعتقاد دارند که با حضور حیوانات خانگی، روابط بین انسانها افزایش مییابد و امروزه در این شکی وجود ندارد که حیوانات نوعی تسریع دهنده بهبود رفتاری در اجتماع هستند.
از حیوانات میتوان برای بهبود شرایط افرادی که درمعرض ناتوانیهای روحی و جسمی قرار دارند استفاده کرد و افزایش و نزدیک شدن حیوانات خانگی به روابط انسانی از طریق ایجاد حمایت عاطفی می تواند از وقایع استرس زا بکاهد.
بهار ۱۳۸۷ در دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران نخستین کارگاه آموزشی، درمانی اختلالات اعصاب و روان با استفاده از حیوانات دست آموز با حضور اساتید دامپزشکی، روانپزشکی و بسیاری از علاقمندان طبیعت برگزار شد. دکتر بهنام اوحدی فوق تحصص اعصاب و روان از دانشگاه تهران در مقدمه اشاره کرد. نخستین مراجعانی که به گونهای تجربی و شخصی از جانب ایشان تحت درمان با حیوانات دست آموز قرار گرفتند، دختران جوانی بودند که به تازگی در یک رابطه عاطفی رانده و رنجور شده بودند. آنها از افسردگی شدید تا متوسط و اضطراب رنج می بردند به گونه ای که رابطه پر شور از دست رفته، آنها را به شدت افسرده و دردمند کرده بود.
برآمد این رویکرد تجربی و آزمایشی به دارو درمانی معمول شگفت آنگیز بود. تمام داروها با شتابی افزون رو به کاهش و پایان گذاشت. دلبستگی به حیوان به خوبی جانشین رابطه ازدست رفته شده و اندازه و غنای آن از سوی مراجعان نسبت به رابطه های پرشور پیشین گرانمایه تر و سرشارتر بیان می شد.
در ادامه وی اشاره کرد که این روش را به بیماران دچار اختلالات خلقی (بویژه افسردگی ژرف و شدید)، اختلالات اضطرابی و هیستری (اختلال تبدیلی)، اختلالات جسمانی سازی و خود بیمار انگاری پیشنهاد نموده است.
نگه داشتن حیوانات فقط در زمینه درمانی نیست بلکه به خود شخص هم در رشد فکری کمک می کند به همین دلیل جوانی که جانداری را اعم از گیاه یا حیوان نگهداری می کند هر روز بر دانستههایش افزوده میگردد.
باید دانست که آثار ارزشمند روان شناختی حیوانات دست آموز فقط دربارۀ افراد دچار اختلال روان پزشکی صادق نیست. همدم بودن با حیوانات و گیاهان خانگی میتواند در رشد شناختی کودکان خردسال و نوجوان بسیار اثر بخش و سودمند باشد. درعمل بسیاری از واقعیت های تلخ و شیرین زندگی را نوجوان خود با همدم بودن با طبیعت جاری پیرامون خویش بسته به هوش خود به سادگی می تواند بیاموزد برای نمونه، پدران و مادران درآموزش واقعیت های ناگزیر جنسی-آمیزشی به فرزندان خود ناتوان هستند و اغلب در این زمینه سردرگم میشوند. نگهداری از حیوانات خانگی به آسانی این مشکل را حل میکند و کودک میتواند با نگاهی همچون والد به حیوان خود بردباری و شکیبایی حسی را از گذر آموزش همین امر به حیوان غریزه مندش فرا گیرد و از درگیر شدن در روابط جسورانه و گاه ویرانگر به ویژه در سنین آغاز نوجوانی و جوانی پرهیز نماید. مفهوم نگاه و نوازش، خوب و بد را میتوان به کاملترین صورت در پوشش نگهداری از حیوانات خانگی دست آموز به کودک آموزش داد.
در پرتو نزدیک بودن با حیواناتی نظیر سگ و اسب تربیت شده، می توان به خوبی آموزه های ارزشمند انسانی همچون صداقت، شرافت، نجابت و محبت را از همان سال های شگل گیری بخش عمده شخصیت یعنی ۸ تا ۱۰ سالگی به کودک یاد داد، باید دانست که عشق و وابستگی شیفته گونه حیوان به آدمی نزدیک ترین گونه عشق، صمیمت و همبستگی به حالت مادرانه آن است و بازنمایی آن می تواند به درمانگر، دادههای فراوانی از چگونگی ارتباط فرد با انگیزه محبوب خردسالیاش ارائه نماید بدین ترتیب حیوان درمانی بویژه سگ و اسب، افزون بر این که به دلیل واکنش سرشار و خونگرمانه، نقش تسکین دهی و آرامش بخشی بی درنگ و شتابان دارد، بخوبی در نقش یک “وسیله انتقالی” برای ارتباط افکار و احساسات بیان بیمار و نمای انگیزه دلبستن عمل می نماید.
این موجود زنده بسیار بیشتر و فراتر از یک عروسک پشمالو یا اسباب بازی بی جان این نقش را ایفا می کند.
حیوانات به خوبی مهری سرشار را ارائه می نمایند و در همین حال به دنبال جلب محبت اطرافیان خویش هستند. توانایی اسب و سگ در پاسخ به دستورات می تواند به رشد و تکامل مهارت های لازم در بیمار همچون خودباوری و اعتماد به نفس بیانجامد از این رو سود جستن از حیوان درمانی می تواند “تجربه ای چند حسی” برای رشد و پیشرفت روان شناختی بیمار برشمرده شود.
حیوان خانگی می تواند ما را در گذر از لحظات دشوار زندگی یاری داده و به سوی شرایط بهتر و روزهای آسوده تری سوق دهد که این روابط خوب بین درمانگر و حیوان درمانی اش می تواند به روند درمان کمک کند و به پیدایش ارتباط نیرومند و اعتماد استوار درمانی بین درمانگر و حیوان کمک فراوانی نماید. سود جستن از حیوانات در درمان اختلالات روانی- رفتاری در زندانیان، منجر به کاهش مشکلات رفتاری، کشمکش¬ها و ستیزه جویی ها، افزایش بر همکنش های مثبت بین زندانیان و نیز زندان بانان، پیدایش انگیزه برای رشد مهارت های زندگی اجتماعی در مجرمان، افزایش بردباری و شکیبایی در برابر ناکامی ها و بدین ترتیب کاهش خشونت و پرخاشگری شده است.
درمان با حیوانات به طور کلی یک نوع درمان معنوی اخلاقی است که در آن فرد می تواند پذیرش و اعتماد بر خویشتن، مسئولیت پذیری اجتماعی، به دست آوردن مهارت های زندگی اجتماعی و درک متقابل و احترام به دیگر آفریده ها را تمرین نموده و فرا گیرد.
بهبود مهارت های اجتماعی، بهبود اعتماد به خویشتن، رشد و پیشرفت همکاری و همدلی، اصلاح توانایی حل مسئله، اصلاح تمرکز و توجه، اصلاح توانایی در بیان احساسات، کاهش اضطراب تعمیم یافته، کاهش خشونت و پرخاشگری، اصلاح توانایی دوباره اعتماد نمودن به دیگران، از اهداف معمولی سود جستن از حیوانات در درمان اختلالات روانی-رفتاری می باشد.
باید دانست که نگرش نوین نگهداری حیوانات دست آموز به عنوان یک درمان یاری رسان و همبسته با دارو درمانی و روان درمانی های شناختی- رفتاری و نه لزوماً جایگزین آن هاست. این شیوه به تنهایی توانسته در موارد زیر، اثر بخش نمود کند.
تنظیم فشار و قند خون از طریق کاهش کورتیزول و افزایش هرمون های اندروفین، اکسی توسین، پرولاکتین و فرو نشاندن تنش و اضطراب بیماران دچار اختلال خلقی و دیگر اختلالات روان پزشکی، افزایش اجتماع گرایی و کاهش فشار خون و ضربان قلب و کردارهای پس رونده نامناسب در بیماران دچار آلزایمر و دیگر دمانس ها.
پدید آورنده انگیزش در راستای پی گیری درمان، افزایش کردارهای پیش اجتماعی در افراد دچار اختلالات روان پزشکی همانند اسکیزوفرنی، اختلال دو قطبی روان پریشی های نامتمایز از افسردگی، کاهش افسردگی و افزایش امید و رضایت مندی از زندگی بر همکنش گفتاری در ساکنان مراکز نگهداری از سالمندان و افزایش اعتماد به خویشتن
یک دیدگاه
سمیرا
سلام وقتتون بخیر من میخوام در مورد سگ تراپی کار کنم امکانش هست راهنمایی کنید