به عنوان یک نژاد، می شود دوبرمن ها را سگ هایی با کمی خلق و خوی خشونت طلبانه، در عین حال سگ های محافظتی و قوی و همین طور سلطه جو دانست. دوبرمن ها معمولا به عنوان سگ های نگهبان و محافظتی خریده می شوند و برای نگهداری خانگی شاید به اندازه سگ های فانتزی و کوچک تر توصیه نمی شوند.
در دنیا بعضی از شرکت های بیمه افرادی که صاحب سگهای دوبرمن هستند را بیمه نمی کنند یا صاحبان این نژاد را برای بیمه کردن وادار به پرداخت مبالغ اضافی می کنند چون بر اساس آمار، این سگها بیشتر سابقه خشونت و آسیب زدن به انسان ها را دارند.
ولی این همه واقعیت نیست. دوبرمن ها ممکن است خطرناک باشند ولی با آموزش و نگهداری درست، شما می توانید آنها را به سگ هایی مهربان، وفادار و محافظ تبدیل کنید و احتمال اینکه شما را گاز بگیرند یا هر خطر دیگری را برای همیشه از بین ببرید. فقط کافی است در تربیت و نگهداری آنها چند قدم اساسی بردارید.
دوبرمن چه غذایی لازم است بخورد؟
اگر برای سلامتی سگ دوبرمن تان خرج بیشتری کنید، راه دوری نمی رود چون نه تنها از سطح سلامتی بالاتری برخوردار خواهد شد و خوشحال تر است، بلکه با این کار شما از بیماری ها و ناراحتی هایی که می تواند در آینده برای او پیش بیاید هم جلوگیری می کنید.
حتی اگر نمی توانید هر وعده و مدام به او مرغوب ترین غذاها را بدهید، سعی کنید به تناوب این نوع تغذیه را در برنامه او بگنجانید. اولا یادتان باشد که نباید هر نوع غذای مخصوص سگی را که دیدید بخرید. ثانیا رژیم غذایی او را هیچ وقت ناگهان تغییر ندهید چون این تغییر ناگهانی به ناراحتی گوارشی و گاهی اسهال منجر می شود.
عادت دیگری که خیلی ها دارند، این است که هرچه خودشان نمی توانند بخورند به سگشان می دهند! از این کار و به خصوص دادن غذاهای چرب به سگ های دوبرمن پرهیز کنید. تنظیم یک رژیم غذایی ایده آل برای سگ های دوبرمن کار آسانی نیست و به خیلی از ویژگیهای فیزیکی و شخصیتی آنها از جمله سنشان بستگی دارد ولی به طور خلاصه می شود گفت که باید از گوشت مرغ، بره و حیوانات شکاری به آنها بیشتر بدهید.
سعی کنید غذاها دارای افزودنی ها و مواد فرعی کمتری باشند. گوشت گاو چندان برای دوبرمن ها خوب نیست. ضمنا یادتان باشد که حبوبات را هم زیاد در رژیم غذایی آنها وارد نکنید. استفاده از غذاهای مخصوص این نژاد که تولید کارخانه های معتبر باشد خوب است اما یادتان باشد که آنها هم مثل انسانها به مقدار محدودی ویتامین و املاح معدنی نیاز دارند و استفاده بیش از حد از مکمل های غذایی می تواند برای آنها مضر باشد.
دوبرمن باید جنب و جوش داشته باشد
اصالتا دوبرمن ها سگ هایی با بدنهای ورزیده هستند که باید هر روز در جنب و جوش و تقلا باشند. اساسا بدن این سگها برای کارهای سخت و طاقت فرسای روزانه ساخته شده است.
به همین دلیل اگر سگ دوبرمن را بیش از حد بی تحرک و کم کار نگه دارید، زندگی اش کسالت بار می شود و هم از لحاظ جسمی و هم روانی طراوتش را از دست میدهد و گوشه گیر می شود. در مورد دوبر منها، اینکه فقط آنها را به پیاده روی روزانه ببرید اصلا کفایت نمی کند. اگر با س گتان بدوید و جست و خیر کنید بهتر است ولی حتی این کار هم انرژی و توان نهفته او را تخلیه نمی کند.
نگهداری از دوبرمن شوخی نیست
فعالیت های روزانه او باید آن قدر زیاد و سنگین باشد که شما نمی توانید در همه اش همراه او شوید. بنابراین بهتر است کسانی که سگ دوبرمن نگه می دارند حیاطی بزرگ داشته باشند که سگشان بتواند در آن با سرعت بدود و این طرف و آن طرف برود.
اینکه خانه تان پارکینگ بزرگی دارد یا اینکه یک پارک یا فضای باز در نزدیکی خانه تان هست، اصلا شرایط کافی برای اینکه یک دوبرمن بیاورید نیست . البته یک محوطه بزرگ کافی نیست. باید خودتان او را به حرکت و جنب و جوش وادار کنید. مثلا توپ پرتاب کنید تا برایتان بیاورد یا او را دنبال چیزهای مختلف بفرستید. بهتر است دوبرمنها با یک سگ دیگر به ویژه اگر ممکن باشد از نژاد خودشان نگهداری شوند. چون آنها بازی کردن و دنبال سگها دویدن را دوست دارند و به این ترتیب فعالیت های لازم را انجام می دهند.
دوبرمن خود را تمرین بدهید
دوبرمن یکی از نژادهای باهوشی است که خیلی چیزها را می تواند یاد بگیرد و در مقابل شما رفتار فرمانبردارانه ای داشته باشد. البته خیلی از صاحبان این سگها با آنها خشونت آمیز و مثل برده رفتار می کنند که این اصلا تاثیر خوبی روی سگ شما نخواهد داشت. می توانید فرمان های اساسی را به راحتی به او یاد بدهید.
یکی دیگر از چیزهای مهمی که لازم است یاد بگیرد، این است که هرگز نباید دوستانش را گاز بگیرد، حتی به آرامی و برای شوخی. بهترین زمان برای یاد دادن این موضوع به او زمانی است که هنوز کاملا بزرگ و بالغ نشده و اگر زمان بگذرد این تمرین ها وقت بیشتری نیاز دارد و اثرات کمتری هم خواهد داشت.
خیلی از صاحبان دوبرمن ها آنها را برای مقاصد خاصی نگهداری می کنند ولی اگر حتی در مورد شما این طور نیست هم بهتر است از استعدادهایی که سگتان دارد به راحتی نگذرید و به آنها توجه کنید.
سگتان را اجتماعی کنید
سگها دنیای شناخته شده ای در اطرافشان تجربه کرده اند که در آن احساس راحتی می کنند. هر چیز تازه یا عامل ناشناخته ای که خارج از این دنیا باشد، برای آنها اضطراب آور و ناخوشایند است. اجتماعی کردن به معنی بزرگ کردن دنیای سگ هاست تا دیگر با چیزی غریبگی نکنند و انسانها و زندگی شهری را که ذاتا با آن بیگانه اند بپذیرند.
برای این کار باید از بچگی سگتان را به داخل خانه ببرید. همه چیز را به او نشان بدهید، انواع صداها را باید بشنود و افراد مختلفی را ببیند. سگ هایی که به دور از زندگی انسانی در گوشه ای از یک باغ یا حیاط بزرگ می شوند، هرگز اجتماعی نخواهند بود.
محیطی صمیمی برای این سگ فراهم کنید
باید توجه کنید که برای اجتماعی کردن س گتان باید این تجربه های قرارگیری در محیط خانگی و تعامل با انسانها خوشایند باشد. سعی کنید خودتان و همه اطرافیانتان محیطی دوستانه و صمیمی را برای او فراهم کنید. تشویقش کنید و او را نوازش کنید تا با آرامش به چنین محیطی خو کند.
یکی از بهترین راهها این است که وقتی جایی می روید او را با خودتان ببرید یا در خانه وقتی مهمان می آید او را آزاد بگذارید. بستن او در گوشه حیاط یا حبس کردنش وقتی که مهمان ها به خانه می آیند، دوبرمن شما را از اجتماع گریزان و حتی از آن متنفر می کند. سعی کنید سگتان را به خیابان ببرید تا حیوان های دیگر را ببیند، حتی رد شدن ماشین ها و آدم هایی را که در خیابان هستند.
مواظب سلامتی اش باشید
دوبرمن ها سگ های نازک نارنجی ای نیستند ولی این به آن معنی نیست که نیاز به مراقبت و نظافت ندارند؛ به خصوص که نگهداری و تمیز کردن آنها با توجه به موهای نه چندان بلندشان بسیار ساده است. چند کار اساسی هست که باید انجام بدهید. یکی اینکه آنها را یکی، دو هفته ای یکبار حمام کنید و خوب بشویید. حتی اگر کمتر این کار را می کنید، باید حتما یادتان باشد که دوماه یک بار موهای بدن آنها را با یک شامپوی خوب بشویید.
در ضمن دوبرمن ها از آب خوششان می آید. باید گوش های آنها را هم تمیز کنید چون ممکن است به محل عفونت تبدیل شود. برای این کار می توانید از یک پارچه کتان لطیف یا پارچه نخی استفاده کنید. نیازی نیست پارچه را زیاد در سوراخ گوش آنها فرو کنید. دندانهای سگتان را هم باید مسواک بزنید تا کثیفی ها پاک شود. البته لازم نیست هر روز این کار را بکنید. ناخن های دوبرمن ها را هم مثل بقیه نژادها باید هر چند وقت یک بار گرفت. البته بستگی دارد که رشد ناخن هایش چقدر سریع باشد.
وقتی شما خانه نیستید
وقتی یک دوبرمن جوان را در خانه تنها می گذارید، به خصوص وقتی که یک توله است، باید حتما او را در یک لانه تمیز با اندازه مناسب قرار دهید. سقف این لانه باید ارتفاعی بیش از یک متر و ۱۰سانتی متر داشته باشد. مدت زمانی که او را تنها می گذارید، نباید خیلی طولانی شود. حتی تنها گذاشتن یک دوبرمن بالغ برای ساعت هم کار درستی نیست چون ممکن است حوصله اش سر برود و خودش را به دردسر بیندازد.
زمان هایی که او را برای مدت طولانی ترک می کنید، آب و غذای کافی برایش کنار بگذارید. در مواقعی که خانه خالی است، فقط یک دوبرمن بالغ و آموزش دیده را برای حفاظت از خانه می شود بیرون از لانه اش به حال خودش رها کرد. اما باز هم ضروری است که این مدت طولانی نشود چون شما نمی دانید چه اتفاق هایی ممکن است بیفتد. او فقط می تواند پارس کند و نمی تواند به شما تلفن کند.
اگر یک پیاده رو در کنار حیاط خانه شما وجود دارد باید بدانید که توجه رهگذران و بچه های کوچک به سگ شما که گاهی حتی شامل رفتارهای آزاردهنده هم می شود اصلااثر خوبی ندارد و ممکن است سگ شما را از بچه های کوچک یا همه آدم ها بیزار کند.
دوبرمن پینچر در واقع همان دوبرمت است که قبلا با این نام شناخته می شده است و الان هم در برخی از کشورها این نژاد را با چنین نامی میشناسند.
قیمت این نژاد چیزی حدود ۱۰۰۰ تا ۲۵۰۰ دلار برای یک توله سگی است که از پرورش دهنده می گیرید. سگهایی که شجرهنامههای بهتری دارند در سطح بالاتری از این محدوده قرار میگیرند، در حالی که کم اصالت تر هزینه کمتری خواهند داشت.
نویسنده: سیاوش رحمانی